Τα μη προνομιούχα παιδιά της Ινδίας κάνουν μάθημα κάτω από γέφυρα τρένου…

Ο 40χρονος Rajesh Kumar Sharma, από το Νέο Δελχί, δεν είναι ένας συνηθισμένος δάσκαλος, ούτε το σχολείο που κάνει μάθημα, θυμίζει ένα συνηθισμένο δημοτικό σχολείο. Πολύ απλά, ο Rajesh δεν είναι δάσκαλος και το σχολείο που διδάσκει, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.

Ο Rajesh είναι έμπορος της περιοχής. Κάθε μέρα, για περίπου δύο ώρες, αφήνει το κατάστημα στον αδερφό του και σπεύδει στο υπαίθριο σχολείο που έχει δημιουργήσει κάτω από μία γέφυρα τρένου.

Αν δεν υπήρχε ο 40χρονος και τα παιδιά που παρακολουθούν τα μαθήματα, τίποτα δεν θα μαρτυρούσε πως σε αυτό τον χώρο, έχει στηθεί ένα μικρό σχολείο. Η υλικοτεχνική υποδομή είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, δεν υπάρχουν τοίχοι, θρανία ή καρέκλες, μόνο η γέφυρα υπάρχει, σαν προστασία από τη βροχή. Ακόμη και οι μαυροπίνακες είναι αυτοσχέδιοι, τρία τετράγωνα κομμάτια από μπετό έχουν βαφτεί μαύρα, προκειμένου να γράφουν οι μικροί μαθητές.

Ο δάσκαλος δεν παρέχει μόνο τις γνώσεις του δωρεάν, αλλά και τα αναλώσιμα υλικά (μολύβια, τετράδια κλπ), καθώς και τα χαλάκια πάνω στα οποία κάθονται οι μαθητές του. Τα παιδιά, ηλικίας από 4 μέχρι 12 ετών, μαθαίνουν μαθηματικά, γραφή και ανάγνωση και προετοιμάζονται για την μελλοντική εισαγωγή τους σε πραγματικά σχολεία, που θα δημιουργήσει το κράτος. Από τα 140 παιδιά, στα οποία ξεκίνησε να διδάσκει τις στοιχειώδεις γνώσεις, ένα χρόνο πριν, τα 70 πλέον παρακολουθούν μαθήματα σε κρατικά σχολεία.

?Ακόμη και σήμερα τα παιδιά έρχονται και παρακολουθούν το μάθημα μου? τους κάνω κάτι σαν φροντιστήριο, προκειμένου να είναι μπροστά από την ύλη που διδάσκονται στα σχολεία? δηλώνει περήφανος ο 40χρονος δάσκαλος στην India Express.

O Rajesh Kumar Sharma, ήρθε στο Νέο Δελχί πριν από 20 χρόνια για να σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων, όμως στο τρίτο έτος της φοίτησης, αποφάσισε να τα παρατήσει λόγω οικονομικής δυσχέρειας. Όπως ο ίδιος λέει, δεν θέλει άλλα παιδιά να βιώσουν την απογοήτευση που είχε ο ίδιος ζήσει στα νιάτα του. Έτσι μια μέρα που πέρναγε από αυτή τη γέφυρα, και είδε φτωχά παιδιά να παίζουν μέσα στις λάσπες, σπαταλώντας το χρόνο τους, αποφάσισε να κάνει κάτι για αυτό. Ξεκίνησε να συναντά και να τσακώνεται με τους γονείς, οι οποίοι προτιμούσαν τα παιδιά τους να δουλεύουν και να στηρίζουν τις οικογένειες τους, παρά να πηγαίνουν στο σχολείο. Στο τέλος κατάφερε να τους πείσει πως η μόρφωση είναι πλούτος.

?Ο δάσκαλος μας λέει πως όταν σε χτυπήσει η φτώχεια, πρέπει να ανοίξεις το μυαλό σου και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την εκπαίδευση?, λέει ένας από τους μικρούς μαθητές του υπαιθρίου σχολείου.

Ο δάσκαλος-ήρωας, δεν κρατά απουσιολόγιο και δεν έχει θεσπίσει σχολικούς κανονισμούς, αυτός είναι και ο λόγος που τα παιδιά συνεχίζουν να έρχονται στο μάθημα κάθε μέρα.

Ακόμη και παιδιά προσχολικής ηλικίας επιτρέπεται να παρακολουθούν το μάθημα του Rajesh, όπως ο ίδιος λέει, η εμπειρία μπορεί να τα επηρεάσει στο μέλλον.

?Καταλαβαίνω πως η κυβέρνηση δεν μπορεί να χτίσει σχολείο εδώ, τώρα αμέσως, δεν είμαι αδαής, το ξέρω αυτό. Όμως ονειρεύομαι να φτιάχνεται ένα μικρό σχολείο, όπου όλα τα παιδιά της περιοχής θα μπορούν να μορφώνονται? ομολογεί ο Rajesh, παραδίδοντας ένα σπουδαίο μάθημα εθελοντισμού και κοινωνικής συνεισφοράς, σε όλους μας.

Πηγή:.globalomen.com